Wandelroute Ierland Western way en Bangor trail

Ierland

Zeven wandel etappes van de Western-way, Ierland, incl. de Bangor trail

De Western Way is een lange afstandstocht door de spectaculaire landschappen van Galway en Mayo in west Ierland.In totaal ongeveer 200km lang. Onderverdeeld in 12-13 etappes.
Tips: Een beetje informatie vooraf meldde (in 1994) dat het gedeelte van de trail door de Connemara volledig bewegwijzerd zou zijn. Niet dus.* Maar een avontuur is het, de Western Way in Ierland.

We landden op Dublin-airport, namen de bus naar het centrum, vervolgens de bus naar Galway en uiteindelijk een busje naar Oughterard.
Accommodatie: Het bekende B&B systeem werkte perfect; of een jeugdherberg. Onderdak schaars, maar genoeg onderweg.
Kaarten: de Ordnance Survey of Ireland 1:50.000, nrs.37,38,44,45 en 31 en een kompas!
Hoogte indicatie onderweg: van zeeniveau tot ongeveer 400m.

* 2016: aan het vervolmaken van de bewegwijzering is hard gewerkt, zo begrijpen we.
  2019: wij adviseren u, voor o.a. de laatste stand van zaken, bij het voorbereiden van deze tocht de
            officiële website van de Western way te raadplegen. De officiële route is inmiddels anders
            dan de route hieronder, zoals destijds door ons gelopen.

Afstanden tussen de etappeplaatsen: van 24-32 km.

Dag 1: Oughterard - Maum/Kylemore Lough.........................24km
Dag 2: Kylemore Lough - Leenaun (Leenane).......................29km .
            één van de locaties waar The Field is opgenomen.
Dag 3: Leenaun - Louisburgh.................................................30km
Dag 4: Louisburgh - Newport (deels bus)
Dag 5: Newport - Bangor Erris: The Bangor-trail ...................32km (!)
Dag 6: Bangor - Ballycastle (deels bus).................................15km (lopend)
Dag 7: Ballycastle - Ballina ( Co Mayo)..................................32km

En in Ballina de bus naar Dublin, rechtstreeks.

Pasen 1994: een groot deel van de Western-way, te voet en af en toe een bus er tussendoor.

Onderweg: Een ruim 200km lange gemarkeerde wandelroute door de spectaculaire landschappen van de graafschappen Galway en Mayo om tenslotte te eindigen bij de grens met het graafschap Sligo. In het verre, verlaten en vergeten noordwesten van Ierland. De hele route is te bewandelen in 12-13 etappes. De route kent geen significante beklimmingen. De totale stijging onderweg is 1700m. De route volgt oude bospaden, heidepaden, postwegen, “green roads”, geen paden en af en toe stukken asfalt. Hier en daar zijn vlonders aangelegd, maar je moet rekening houden met enkele nogal natte trajecten. Dan is het water overal. Zeker na een regenbui. Je probeert nog een paar kilometer van polletje naar polletje “te springen” maar eenmaal de zinloosheid ervan ingezien te hebben is het gewoon soppen zonder te stoppen.
 

Allesbepalend thema van deze wandeltocht: you’re on your own now! Dé reden dat de Western Way bij óns bovenaan staat. Je hebt immers niet iedere dag de ervaring dat je in de buitenwereld tussen half negen ’s-ochtends en half zes ’s-middags  geen mens tegenkomt. Je neemt op zo’n dag, zeg maar, even afstand van de beschaving. Waarmee je alle ruimte krijgt om de fascinerende wildernis in je op te nemen. Om te ontdekken hoeveel tinten bruin er in een moorland zijn. Wat zon en wind met hoogveen en heuveltoppen “doet”. En wat een uitgestrekte onbewoonde en ongerept landschap met de Nephin Beg mountains op de achtergrond met jóu doet. En hoe rustgevend een continue patroon van woest beukend golven van de Noord Atlantische Oceaan op de steile rotsen van Downpatrick Head kan zijn.
Vanzelfsprekend zijn er ook meer bewoonde stukken tijdens de route. Al was het maar om een B&B te vinden voor de nacht. In de dorpen. Bijvoorbeeld. En is er de fraaie etappe rond de noordelijke hellingen van de Maumturk-bergen om daarna via een oude postkoetsweg met enkele boerderijtjes Leenaun te bereiken. Ook doet de wandelaar Westport aan, een stadje met bijna 6000 inwoners. Of 8km wandelen over de N59 wat je aan de Nederlandse drukte doet denken. Maar wat je bijblijft, ook na jaren, is het alles overheersende gevoel van de ongereptheid en de “wilde schoonheid”, zoals Oscar Wilde het beschreef.
Van een dunbevolkt gebied tot een regio met bloeiende culturele tradities is hier een kleine stap. Grote delen van het wandelgebied behoren tot de Gaeltacht, gebieden waar de Ierse taal de volkstaal is. Of waar je in een pub nog de originele Ierse volksmuziek kunt horen. Of - en daar is niet veel voor nodig - waar je wordt uitgenodigd een lied aan te heffen om daarna getrakteerd te worden op een uitgebreide Ierse volkszang, gesmeerd en geënthousiasmeerd door de fa. Guinness. Of sterker. Om bij sluitingstijd te concluderen dat wij, als het om zingen gaat, nog mijlenver bij de Ieren achterlopen.
Dit is ook het gebied dat tijdens de Great Famine (de Grote Hongersnood) van 1845-1850, de grootste ontvolking kende. Talloze herinneringen aan die tijd zul je tijdens de tocht tegen kunnen komen. Het National Famine Memorial van John Behan (een “doodskistschip”) bijvoorbeeld, aan de voet van de Croagh Patrick (750m), een voor de Ieren heilige berg, tevens bedevaartsoord. Je kunt er een dag voor uittrekken om de klim te maken. En weer terug.


Voor de hele route geldt: bereid je goed voor. Goede dichte wandelschoenen, regenkleding, eten en drinken mee en informeer bij vertrek je aankomstadres over verwachte tijd van aankomst. Niet overal is mobiel bereik.

Hieronder een geweldige film over een stuk van de Western way en de beklimming van twee bergen in dit gebied. Gemaakt door Gerry McVeigh. McVeigh geeft een heel goed beeld van dit verlaten gebied, zonder zelf voortdurend in beeld te moeten zijn. Het gaat om het gebied, niet om de filmer!! Hulde!

Meer weten over over de Western Way, wandelroute in Ierland?